Aan de zwier

De vrouw ligt roerloos in bed en kijkt Kitty boos aan. Kitty zet de lievelingsmuziek van de vrouw aan. Met zwierende armen danst Kitty door de kamer. Dan loopt Kitty terug naar de vrouw. De diepe frons is weg.
Op de gang zit een vrouw in een rolstoel en Kitty speelt een lied voor haar. De vrouw gaat van voor naar achter in de rolstoel. Er komt nog een vrouw aan. Zij begint te dansen met elegante passen en sierlijke armbewegingen. Ze danst door de hele gang.
“O wat mooi! Doe je aan ballet?” vraagt Kitty.
“Ik geloof het wel,” zegt de vrouw.
Kitty gaat naar een andere vrouw die roerloos in haar rolstoel zit. Kitty gaat bij haar zitten en houdt haar hand vast. De vrouw glimlacht. Dan begint ze een heel verhaal te vertellen. De woorden ‘leuk’, ‘mooi’ en ‘prachtig’ komen vaak voorbij.
Dan begint ze over haar vader en haar gezicht betrekt.
“Zei hij wel hoe lief je bent?” vraagt Kitty.
De vrouw verteld dat hij op het einde lag.
“En wat gebeurde er toen?” vraagt Kitty.
“Ja,” zegt de vrouw. “Wat gebeurde er toen?” vraagt ze met een onzekere uitdrukking.
“Hij heeft níet gehuild!” zegt Kitty.
De vrouw barst in lachen uit. Na een paar liedjes zegt Kitty: “nu krijg je een knuffel.”
De vrouw verstart als Kitty heel dichtbij komt.
“Heel zacht,” zegt Kitty en slaat haar armen om de vrouw heen.
“O!” zegt de vrouw, “lekker zacht.” En ze knuffelt Kitty terug.