Accepteren

“Ga weg!” roept een vrouw als Kitty de woonkamer inloopt. Ze wijst naar een man: “die gooit je er wel uit!”
Kitty loopt naar de man toe.
“Ik hoop dat je heel sterk bent,” zegt Kitty. “Ik wordt graag hoog de lucht in gegooid.”
“Als ík je gooi ben je pas over een half jaar weer beneden,” zegt de man.
“Gelukkig!” zegt Kitty. “Ik werd al bang.”
“Dat hoeft niet,” zegt de man. “Weet je wat het is, iedereen ziet die neus. Ze zeggen: ja díe daar, want ze hebben je allemaal gezien. Je zou die neus af moeten doen.”
“Zou een andere kleur ook helpen?” vraagt Kitty.
“Een gele,” zegt de man. “Dat is mooi. Een stralend zonnetje!”
Kitty loopt naar een vrouw. De vrouw pakt Kitty’s handen.
“Was je daar! zegt ze opgewekt.
“Ik zocht en ik vond je,” zegt Kitty.
“Ik ben de koningin van Nederland,” zegt de vrouw. “Wist je dat wel?”
“Leve de koningin!” roept Kitty.
“Hoera hoera!” roept de vrouw. “Want ik ben honderd jaar. En dicht bij onze Vader.”
“Heb je een lieve vader?” vraagt Kitty.
“O ja, hij kan alles. Timmeren, koken, poetsen… Het is de beste vader. En hij is dichtbij. Als ik mijn hand uit het raam steek, raakt Hij me aan.”
De vrouw citeert een psalm.
“Aha,” zegt Kitty daarop. “Dus liefde, dat is het belangrijkste!”
De vrouw knikt. “We moeten elkaar allemaal respecteren en accepteren. Dan komt het paradijs op aarde.”
Kitty geeft de vrouw een knuffel.
“Dan moet je nu maar gauw naar bed schatje,” zegt de vrouw.