Andere tijden

De vrouw voelt nieuwsgierig aan Kitty’s arm. Dan trekt ze fel aan Kitty’s mouwtje. “Het gaat winden!” zegt ze.
“Ik voel het,” zegt Kitty. “Je hebt het koud.”
De vrouw pakt Kitty’s hand. “Dit is een warme,” zegt ze. Ze legt haar knuffelbeest in de hoek van Kitty’s duim en wijsvinger. “Een slapie,” zegt ze.
“Maak je een compositie?” vraagt Kitty.
“Ja,” zegt de vrouw. “Die is een beetje abstract. Henk heeft een kleine ruimte gehuurd.”
“Brrrr,” zegt Kitty.
“Broem broem broem!” antwoordt de vrouw.
“Een knuffel!” zegt Kitty en omhelst de vrouw.
“Haha! Leuk,” zegt ze.
“Wat is dat?” vraagt een andere vrouw.
“Dit is een ukelele,” zegt Kitty.
“Nee,” zegt de vrouw. “Wat ís het?”
“Een gitaar,” zegt Kitty.
“O ja! En kun je daar op spelen?” vraagt de vrouw.
“Ja dat laat ik je horen,” zegt Kitty. “Ik speel hier voor de zieke mensen.” Kitty speelt een lied en de vrouw zingt mee.
“Wat doe je dat goed,” zegt ze. “Maar kun jij trouwjurken maken? Nee hé. Dat kan ik! Heel makkelijk. Maar nu niet meer. Nu luister ik veel radio. En het nieuws.”
“O, het nieuws,” zegt Kitty. “Dat is mij te akelig.”
“Kun je dat niet?” zegt de vrouw verbaasd. “Maar het zijn nu andere tijden. Zo erg als vroeger wordt het niet meer. Toen pakten ze de mensen, deden ijzer om hun armen en stopten ze in een auto. Later lagen ze dood bij de sloot.”
“Wat verschrikkelijk,” zegt Kitty. “Die arme mensen!”
“Misschien moet jij iets anders doen,” zegt de vrouw. “Bij zieken op bezoek gaan!”
“Ja,” zegt Kitty. “Dat is mijn werk!”
“O ja? Dat is geweldig!” zegt de vrouw. “Kom ook maar als ik griep heb.”
“Doe ik,” zegt Kitty. “Dan kun je lachen!”
“Haha!” roept de vrouw. “Nou dat weet ik zeker!”