Beesten

De vrouw kijkt Kitty indringend aan.
“Hé, ik ken jou!” zegt Kitty tegen de vrouw.
“En ik ken jou ook,” zegt de vrouw.
“Maar we gaan ons wel voorstellen,” zegt Kitty. “Je naam zit in mijn achterhoofd en ligt niet op het puntje van mijn tong.”
“Maar je kent me wel aan mijn gezicht toch?” vraagt de vrouw. “De ogen en de neus. Jij hebt een mooie neus! En een triangel?”
“Ja,” zegt Kitty, “speel jij maar en dan gaan je buurvrouw en ik zingen.”
Kitty maakt de andere vrouw wakker. Ze kent Kitty niet, is haar altijd na een half uur weer vergeten. Het kennismaken gaat stroef waarbij de vrouw zich probeert te verschuilen. Tot ze gaat zingen.
Kitty zingt een liedje samen met haar en de vrouw maakt er wat moois van. Kitty zingt de tekst fout en de vrouw moet lachen.
“Daar zitten we dan met de jongelui,” zegt de vrouw. “Alleen ik ben een old wief.”
“Nee hoor,” zegt Kitty, “hooguit een ouwe taart, lekker hoor.”
“Ouwe taart!” lacht de vrouw. “Wie zei dat ook alweer tegen mij, ouwe taart?”
Kitty zet het konijn op tafel.
“O, mag dat wel, een beest op de tafel?” vraagt Kitty aan haar.
“Wat?” zegt de vrouw verbijsterd. “Een vogel op tafel? Dat wil ik niet!”
De vrouw met de ukelele op schoot zegt: “als mijn man er niet was mochten de hond en de poezen op de bank.”
“Een varken, dat lijkt mij ook zo’n lief dier,” zegt Kitty.
De andere vrouw maakt de man naast haar wakker.
“Hoor je dat vader,” zegt ze tegen hem, “ze willen wel een varken. Volgens mij horen die in een stal.”
“Vind jij het goed als we een varken nemen?” vraagt Kitty aan de man.
“Nee!” zegt hij lachend.
Dan neemt Kitty afscheid en krijgt de ukelele van de vrouw terug.
“Doe de groeten aan je hond en de poezen!” roept ze Kitty na.