Binnenkomen

Kitty staat in de deuropening van de woonkamer. “Mag ik binnenkomen?” vraagt Kitty.
“Nee,” zegt een vrouw.
“O wat streng,” zegt Kitty. “Maar ik ben ook een vreemde bezoeker. Zal ik me voorstellen?”
“Ga maar weg,” zegt de vrouw.
“Dan ga ik wel met een ander kennismaken,” zegt Kitty en loopt naar een andere bewoner.
Na de vrolijke formele begroeting kijkt Kitty de vrouw weer aan. Ze kijkt stug terug.
Kitty kijkt naar de versierde takken die aan het plafond opgehangen zijn.
“Hé daar hangt een boom!” zegt Kitty.
“Pak ‘m maar!” zegt de vrouw met een klein lachje.
Kitty springt op en neer maar kan er niet bij.
“Dat kun jij niet,” zegt de vrouw triomfantelijk. “Je bent te klein.”
Kitty kijkt sip en zegt: “ik kan ook niet veel. En ik weet niet eens hoe je heet.”
“Ik weet dat wel,” zegt de vrouw.
Kitty steekt haar hand uit en zegt: “ik heet Kitty.”
De vrouw pakt de hand en stelt zichzelf dan eindelijk voor.
In een andere kamer is een vrouw luid aanwezig. Ze begint meteen te zingen en zegt daarna: “mooie strik!”
Kitty komt dichterbij en dan kijkt de vrouw naar Kitty’s oorbellen.
“Oorbellen!” zegt ze. “Die heb ik ook, op mijn kamer. Maar de sleutel is weg.”
“En is dat een viooltje?” zegt ze, als ze de ukelele ziet.
“Kun je erop spelen?” vraagt Kitty.
“Vast wel,” zegt de vrouw. “Ik ben heel muzikaal.” Dan geeft ze een harde klap op de ukelele. “Zó!”
“Wie van jullie weet hoe ik bij de uitgang kom?” vraagt Kitty aan de bewoners als de tijd op is.
Een andere vrouw steekt de vinger op en zegt: “achter die deur staat een klein kereltje dat altijd naast me zit. Die weet waar je heen moet.”
Als Kitty door de deur loopt, zwaait de vrouw haar enthousiast na.