Blijven

De vrouw kijkt vlug weg als Kitty naast haar komt zitten. Vanuit haar ooghoeken gluurt ze als Kitty iets uit de tas vist. Kitty legt een speelgoedkikker op tafel.
“Kwaak kwaak kwaak!” roept de vrouw. “Vies hoor.”
“Misschien vies, maar wèl lief,” zegt Kitty.
“Je hebt mooie krullen,” zegt de vrouw.
Kitty wijst op haar hoofd. “Nee,” zegt de vrouw en ze tikt tegen Kitty’s oorbellen.
“O ja!” zegt Kitty. “Jij hebt toch ook veel krullen?”
“Ja we zijn rijk!” zegt de vrouw. “Maar ik heb ze alleen op zondag. Jij komt er dan niet in, in Staphorst.”
Kitty kijkt geschrokken.
“Zo’n raar type komt er niet in,” zegt de vrouw resoluut.
“Dan ga ik hier maar voor je zingen,” zegt Kitty.
De vrouw doet alsof ze niks hoort maar dan herkent ze het lied en zingt mee.
Bij het afscheid schudt ze Kitty’s hand. “Bedankt en nog een goeie dag,” zegt ze beleefd.
Op de gang botst een vrouw tegen Kitty op. “Juffrouw, kunt u me helpen?” vraagt ze.
Kitty slaat een arm om de vrouw en zij slaat de arm om Kitty heen. We gaan samen op pad, zegt Kitty.
“O wat fijn,” zegt de vrouw. “Wil je bij me blijven?”
“Ik ga dezelfde kant op: rechtdoor,” zegt Kitty. Kitty en de vrouw lopen rechtdoor.
“Ken je mijn zusje ook?” vraagt de vrouw.
“Ja,” zegt Kitty. “Ze is er niet hè? Ze is op vakantie.”
“Nee ze is dood,” zegt de vrouw.
“Heb je verkering?” vraagt Kitty.
“Dat mag ik niet!” zegt de vrouw. “Dan krijg ik klappen van mijn vader en niet weinig ook!”
“We lopen voorzichtig door,” zegt Kitty. “Dan is alles in orde.”
Kitty begint te zingen en de vrouw zingt mee. Bijna botst de vrouw op een man die ook heen en weer loopt. De vrouw pakt zijn hand.
“Wil je bij me blijven?” vraagt de vrouw aan hem. Samen met de man loopt ze rechtdoor.