Brokjes

De man laat Kitty zijn hand zien.
“Vijf?” vraagt Kitty.
“Vijf jaar werk ik nu hier,” zegt de man.
“En hoe lang heb jij je nu niet geschoren?” vraagt Kitty en kriebelt de man over zijn stoppels.
“Ik ga me nog scheren,” zegt de man. “Anders is het gedonder met mijn vrouw.”
“Die denkt straks dat Sinterklaas hier zit, “zegt Kitty.
“Ik ben vijf jaar Sinterklaas geweest,” zegt de man. “Voor kinderen.”
“Hier zijn geen kinderen,” zegt Kitty.
“Nee,” zegt de man, “hier heb je alleen ouwe lelijkerds.”
“Hij is heel aardig,” zegt de vrouw die een eindje verderop zit over de man. “Maar hij mag me niet.”
“Wat raar,” zegt Kitty. “Ik vind jou heel leuk. En wij kunnen mooi zingen samen.”
Kitty zingt een paar liedjes met de vrouw. De andere bewoners in de woonkamer applaudisseren na afloop.
“Ze klappen allemaal!” zegt de vrouw opgetogen.
“Ik vind het zo leuk,” zegt ze. “En mijn vader was lang en slank. Hij zat bij de marine, dat schiet me zomaar te binnen!”
“Dankjewel dat je met me hebt gezongen,” zegt Kitty.
“Och,” zegt de vrouw, “je bent zó’n lieverd!”
Aan een andere vrouw laat Kitty haar viltstiften zien.
“Wat mooi, die brokjes,” zegt de vrouw.
Ze pakt de rode stift en tikt ermee op Kitty’s neus.
“Allebei rood!” zegt Kitty.
“O, o, o, wat rood,” zegt de vrouw en blijft doortikken.
“Tuut tuut!” zegt Kitty.
“Tuut tuut!” zegt de vrouw en lacht. Dan volgt ze met de stift de contouren van Kitty’s mond en als Kitty haar mond opent, tikt ze op de tanden.
“Goeie tanden,” zegt ze tevreden.