De magie van muziek

Impressie van een bezoek van contactclown Kitty aan ouderen met dementie in een verpleeghuis.
De vrouw zit te slapen en haar man is op bezoek.
“Mag ik haar wakker maken?” vraagt Kitty aan haar man.
“Ik zou het niet doen, ze geeft je een mep,” zegt de man.
Kitty probeert het toch en de vrouw kijkt Kitty verbaasd aan.
“Wat zie je er mooi uit!” zegt de vrouw. “Daar moeten ze een foto van maken. Niet iedereen ziet er zo mooi uit.”
De zuster maakt een foto van de vrouw en Kitty. De vrouw lacht hard.
“We komen op televisie en worden beroemd,” zegt Kitty.
“En dan moet je komen op het jubileum,” zegt de vrouw. “Dan zingen jij en ik en mijn man mooie versjes en dan gaan de anderen klappen!”
“Dat gaan we nu even proberen,” zegt Kitty en zingt met de vrouw.
“Ja mooi!” zegt de vrouw. “Och wat mooi!”
“Wat is die mooi,” hoort Kitty de vrouw nog zeggen na het afscheid.
Een andere vrouw zit met het hoofd in haar handen. Kitty legt een hand op haar voorhoofd.
“Gaat het niet?” vraagt Kitty.
“Mijn hoofd doet zo’n pijn,” zegt de vrouw. “Het is te druk.” “Als ze klein zijn gaat het nog wel maar ze zijn nu groot.”
“Hoeveel heb je er?” vraagt Kitty.
De vrouw telt de mensen in de woonkamer.
“Vier. Nee vijf,” zegt de vrouw. “Ik wil naar mijn moeder. Die zegt dan: ga maar lekker op bed liggen.”
Kitty speelt een paar akkoorden op de ukelele en de vrouw kijkt op.
“We kunnen ook samen zingen,” zegt Kitty.
“Kan dat? Nou dat weet ik niet,” zegt de vrouw.
Kitty begint en de vrouw zingt mee.
“Dat ging goed,” zegt Kitty, “mooi! Doen we er nog één?”
“Ik weet het niet,” zegt de vrouw maar ze zingt weer mee.
“Mooi hè,” zegt de vrouw.
“Zal ik je nu een knuffel geven?” vraagt Kitty.
“O ja!” zegt de vrouw.
Kitty omhelst de vrouw. “Dit gaan we vaker doen hè?” fluistert de vrouw.