Deftige boel

Impressie van een bezoek van contactclown Kitty aan ouderen met dementie in een verpleeghuis.
Kitty bezoekt een slechtziende vrouw. De rode neus ziet ze nog wel en de vrouw knijpt er in.
“Toettoettoet!” zegt Kitty.
“Hoe kom je daar aan?” vraagt de vrouw. “Je hebt toch niet gedronken!”
“Nee, die had ik bij mijn geboorte al,” zegt Kitty. “Ik kwam toeterend ter wereld.”
Kitty vertelt de vrouw wat er te zien is op het schilderij aan haar muur. Dat komt haar niet bekend voor.
“En weet je ook wie het gemaakt heeft?” vraagt de vrouw.
“Joost mag het weten,” zegt Kitty.
“We gaan het hem vragen,” zegt de vrouw.
“Joost heeft een dagje vrij,” zegt Kitty. “Je andere butlers James en Jeeves zijn er vandaag.”
“Dat is moeilijk kiezen,” zegt de vrouw. “Ze hebben beide kwaliteit. Ik vraagt het ze allebei.”
Kitty drinkt thee met een paar vrouwen. De buurvrouw komt de kamer in.
“Waar ben ik hier?” vraagt de vrouw.
“Je bent op een deftig theekransje,” zegt Kitty. “Welkom.”
“En dan is dit mijn tafeltje?” vraagt de vrouw. “En dit is mijn thee?”
“We drinken allemaal thee,” zegt Kitty. “Heel netjes.”
De vrouw pakt het kopje en zegt: “ik hou eigenlijk niet van zo’n programma. Met die vrouw in een witte jurk met rode stippen.”
“Die vrouw wil het graag beter doen,” zegt Kitty. “Heb je een tip?”
“Ze zou liedjes moeten spelen die íedereen leuk vindt,” zegt de vrouw.
“Is dat mogelijk?” vraagt Kitty. “Iedereen heeft een eigen smaak.”
“Daar heb je wel gelijk in,” zegt de vrouw. “Zíj daar vindt het wel leuk… Hoe lang moet ik hier trouwens blijven?”
“Bij dit theekransje mag je zelf bepalen wanneer je gaat, als je je thee maar hebt opgedronken,” zegt Kitty.
“Fijn,” zegt de vrouw. “Het was goed, thee met een dingetje, maar ik wil weer graag vrij zijn.”