“Zal ik voor je zingen?” vraagt Kitty aan de man.
“Nee”, bromt hij, “dat hoeft niet”.
Kitty slaat wat akkoorden aan en ziet dat de man dit nieuwsgierig bekijkt. Kitty begint toch een liedje te zingen en als de man merkt dat hij het lied kent, zingt hij mee.
“Waar ken ik je toch van”, zegt hij, “van school?”
“Nee, jij was koster dus iedereen kent jou”, zegt Kitty.
De man glundert als hij dat hoort.
Er komt een vrouw bij Kitty staan.
“Mag ik u verzoeken mijn huis te verlaten?” vraagt ze aan iedereen aan die tafel, “deze mensen heb ik niet uitgenodigd.”
“Oh, ik ben vergeten aan u te vragen of ik op bezoek mag komen!” zegt Kitty geschrokken.
“U bent natuurlijk de directrice?” vraagt Kitty.
“Ja ik regel hier van alles”, zegt de vrouw.
Kitty loopt naar een kamer waar een man alleen zit. Hij trekt zijn wenkbrauwen verrast op en Kitty loopt een stapje naar de man. Dan fronst hij streng en Kitty neemt een stapje terug. Het spel duurt even, maar als Kitty de man eindelijk bereikt, geeft hij een hand en zegt “goedemiddag!”
Terug in de andere kamer zingt Kitty nog een lied.
“Ik zing zelf altijd de Matheus Passion”, zegt de vrouw, “maar voor zo’n liedje klinkt het nog best aardig!”