Dokter

“Ik moet zo lachen om die neus,” zegt de vrouw en lacht.
“Als je me maar niet uitlacht,” zegt Kitty. “Dan durf ik geen liedje meer te zingen.”
“Je hebt mooi gezongen,” zegt de vrouw, “en dat is geen geslijm.”
“Bedankt!” zegt Kitty. “Je hebt me ook een keer weggestuurd toen je het niet mooi vond, weet je dat nog?”
“Eén keer,” zegt de vrouw. “Toen hadden we protocollen.”
“Ik ben zo verdwaald,” zegt een andere vrouw. “Ben jij nu bij me?”
“Ik ben bij je,” zegt Kitty, “en we kunnen samen een liedje zingen.”
“Je bent een schat, maar ik weet het niet,” zegt de vrouw. “Ik ben al oud.”
“Honderd?” vraagt Kitty. “Of achthonderd?”
“Dat nog niet,” zegt de vrouw. “Dan ben ik nog een broekie.”
“We zijn allebei broekies,” zegt Kitty. “En ik ben ook nog eens niet zo goochem.”
“Dat is niet erg,” zegt de vrouw. “Dan moet je wat leren. En je bent een schat, wist je dat?”
“Dat wist ik niet,” zegt Kitty. “Ik hoor dat nu van jou. Heb je daar een neus voor?”
“Ja,” zegt de vrouw en lacht. “Ik wéét dat. Door je stem. En je mooie tanden. Maar wat is dat voor neus?”
“Het is een clownsneus,” legt Kitty uit. “Ik doe alsof ik de dokter ben maar je ziet aan deze neus dat het niet echt is. Dan begin ik nu aan het onderzoek.”
Kitty gaat na of alle onderdelen van het gezicht van de vrouw aanwezig zijn.
“Je bent goedgekeurd,” zegt Kitty na afloop. “Je krijgt geen prik want beter kan niet.”
“Ik vind dat je het even goed doet als de echte dokter,” zegt de vrouw. “Je geeft liefde en dan voel ik me ook beter.”