Donkere wolken

Wat ben je mooi! riepen twee vrouwen toen Kitty naar de unit liep. In de woonkamer begon een man meteen te zingen toen Kitty naar hem toe kwam. Kitty deed met hem mee. Daarna ging ze naar de kamer van een teruggetrokken vrouw. Ze voelde zich geïsoleerd. Ze zei dat mensen dachten dat ze gek was. Ze moest erg lachen om de conversatie vol onlogische wendingen met Kitty. Zelf zou ze ook clown willen zijn. Ze vroeg: is je leven dan gespleten?(!) Ze liet een foto zien van haar overleden man. Kitty moest raden wat hij voor persoon was. Dat zag Kitty wel. En ze zag de pijn in de ogen van de vrouw. Nadat Kitty een liedje voor haar had gezongen ging het beter en liepen ze samen naar de woonkamer. De mensen daar keken en lachten. Aan de kant zat een man die niet lachte. Mopperend bekeek hij Kitty’s gekluns met spullen. Kitty maakte er een rommeltje van en de man mopperde. Kitty kreeg de paraplu niet opgevouwen. Gewoon zo laten, bromde hij. Met een andere vrouw keek Kitty naar de donkere wolken en vroeg of het zou regenen. Ja, antwoordde ze, als de bladeren zijn gevallen.