Herder

Impressie van een bezoek van contactclown Kitty aan ouderen met dementie in een verpleeghuis.
“Hè wat een mooie vrouw!” roept de man als Kitty naar hem toe loopt. “Kom je bij me in bed? Kom maar onder mijn bed!”
“Tuurlijk, als jij gaat ga ik mee,” zegt Kitty.
“We gaan naar Jeruzalem,” zegt de man. “Ver hè?”
“Dan gaan we toch vliegen,” stelt Kitty voor.
“Nee,” zegt de man, “dan val je omlaag.”
“En dat gaat hard,” zegt Kitty.
“Als de bliksem kun je wel zeggen,” zegt de man.
Kitty zingt een liedje voor de man.
“Jammer dat het niet goed ging,” zegt de man na afloop.
“Opnieuw?” vraagt Kitty en zingt het liedje nogmaals.
“Ik vind het wel goed dat je er in elk geval werk van maakt. Weet je dat ik onze Heer heb ontmoet?”
“Wat bijzonder,” zegt Kitty. “Ik wil graag weten welke kleur zijn ogen zijn.”
“Geel,” zegt de man. “Dat is de kleur van de arbeider.”
Bij het afscheid zegt hij: “doe het wel zoals het hoort: ‘de vrouw kust de man’.”
Kitty geeft de man een kus. “Zo goed?” vraagt Kitty.
“Zo hoort dat,” zegt de man. “En niet te hoog vliegen hè?”
De vrouw vertelt: “vroeger zaten mijn man en ik voor het station. Handjes vouwen.”
“Waarom deed je dat?” vraagt Kitty.
“Voor onze Herder,” zegt de vrouw.
“De Herder is zachtaardig,” zegt Kitty. “En jij ook toch?”
De vrouw knikt. “Een poosje geleden was ik beneden. En een stukje verderop zag ik mijn moeder. Ik schrok me rot. Mijn moeder was zorgzaam, maar er zat geen liefde in. Ze zei: je bent apart.”
Kitty geeft de vrouw een knuffel en de vrouw zegt een psalm op.
“Wat ken je de vers goed!” zegt Kitty.
“Dat zit zo diep,” zegt de vrouw, “dat vergeet ik nooit!”