Hetzelfde

Impressie van een bezoek van contactclown Kitty aan ouderen met dementie in een verpleeghuis.
De vrouw is een zakdoek aan het bestuderen.
“Wat een mooie doek,” zegt Kitty. “Is die van jou?”
“Ja,” zegt ze, “maar ik ben niet getrouwd. Zie je de streepjes? Bruin, groen, bruin, groen. Maar die laatsten zijn dunner.”
“Waarom is dat?” vraagt Kitty.
“Dat zijn de kinderen!” zegt de vrouw.
Kitty pakt haar doek erbij.
“Deze is heel anders,” zegt Kitty. “Ik heb er geen kinderen op.”
“Maar ben je wel getrouwd?” vraagt de vrouw.
“Nee,” zegt Kitty, “wij hoeven toch geen man?”
“Ik wil wel trouwen,” zegt de vrouw. “Met een man die even oud is. Maar ik ben over de negentig. Na de oorlog waren er minder mannen. Die waren weg. De wereld is heel groot, maar ik bleef bij mijn ouders in de buurt.”
“Dag tante!” roept Kitty naar de vrouw bij het afscheid.
“Dat vind ik leuk,” zegt de vrouw, “dat je tante tegen me zegt.”
Een andere vrouw zit in zichzelf gekeerd aan tafel. Kitty legt een hand op die van de vrouw. De vrouw beweegt haar vingers en Kitty laat haar vingers door de beweging omhoog stuiteren.
De vrouw kijkt Kitty aan. “Dit is leuk hè,” zegt ze. “Dat kan ik de hele dag.”
“Vallen je vingers er dan niet af?” vraagt Kitty. De vrouw lacht.
Even later begint ze met haar duim de duim van Kitty omhoog te wippen.
“Dat is ook leuk,” zegt de vrouw.
Kitty geeft de vrouw een kusje op haar hand. De vrouw spert haar ogen wijd open.
“O, dankjewel!” zegt ze.