Jongetje

De vrouw kijkt argwanend als Kitty de woonkamer binnenkomt.
“Ben je een man of een vrouw? Ik kan dat niet zien,” zegt de vrouw.
“Kijk,” zegt Kitty, “ik draag een rok, net als jij.”
“Dat is een jurk,” zegt de vrouw.
“Het is een damesjurk en geen mannenjurk,” zegt Kitty.
De vrouw lacht en Kitty gaat naast haar zitten, terwijl haar man aan haar andere kant plaatsneemt. Hij praat in dialect met een andere man.
“Ze praten zo luid en ik versta er niks van,” zegt Kitty tegen de vrouw.
“Hé, ouwe zak!” roept de vrouw naar haar man. “Ja, ik zeg er wel wat van,” zegt ze tegen Kitty.
In een andere woning zit een vrouw nors te kijken.
“Wat een plechtige muziek hoor ik hier,” fluistert Kitty in haar oor.
“Ik vind er niks aan,” fluistert de vrouw tegen Kitty.
“Kom we gaan een vrolijk versje zingen,” zegt Kitty en de vrouw en nog drie anderen doen mee. De vrouw zingt opgetogen door als het liedje uit is.
Een andere vrouw kijkt ongerust.
“Ik zag mijn man buiten rennen en de politie erachteraan, zegt de vrouw. En dat is niet de eerste keer.”
“Gelukkig zijn de politiemensen de ‘goeien’,” zegt Kitty.
“Hier zijn alleen lieve mensen,” zegt de vrouw. “Maar ik ken ze niet want ik kom uit Amsterdam.
Wanneer gaan wij naar Amsterdam?”
“Gauw,” zegt Kitty, “maar niet vandaag.”
“Dat hoeft ook niet,” zegt de vrouw, “als je maar niet wacht tot ik een jongetje ben.”
“Maar dat kan toch ook niet,” zegt Kitty. “Is dat niet een zegswijze?”
“Nee,” zegt de vrouw. “In Amsterdam kan dat echt. Maar ik heb er nog nooit één gezien hoor!”