Kunstliefhebber

De vrouw ligt op bed. Ze kijkt Kitty recht aan zonder iets te zien. Kitty speelt een melodietje op de ukelele. De vrouw volgt Kitty met haar ogen. Ze glimlacht.
“Vond je het mooi?” vraagt Kitty.
“Nee,” zegt de vrouw.
“Dan begin ik opnieuw,” zegt Kitty en zingt vervolgens bij de melodie.
De vrouw glimlacht weer. “Er was een man,” zegt ze. “En zijn vrouw. Die vonden het zo leuk!”
“Volgens mij hou jij wel van kunst,” zegt Kitty. “Van muziek en dans!”
De vrouw spert de ogen wijd open. Kitty speelt ‘een roosje’ voor de vrouw. Haar voet onder de deken wipt op en neer.
“Rosa-Maria,” zegt de vrouw na afloop. Ze glimlacht en dan zit de vrouw weer in haar droom.
De andere vrouw speelt piano maar stopt als ze Kitty ziet.
“Ken je die?” vraagt ze aan haar begeleider. “Het is een lieverd! Geef me een kus.”
Kitty kust de hand die de vrouw uitsteekt. “Nu weer verder spelen hoor! Het is prachtig.”
De vrouw kijkt onzeker naar de toetsen. “Ik weet niet of ik dat kan,” zegt ze.
Kitty zet de bladmuziek recht. “Deze kun je allang!” En de vrouw begint te spelen. Foutloos. Tegen het eind stopt ze en wijst op een notenbalk. “Ik ben hier!” zegt ze tevreden.
Een andere vrouw loopt naar de piano. “Jullie moeten weten dat de meesten het níet goed vinden wat jullie doen!” Dan loopt ze snel weg.
“Rare vrouw,” zegt de vrouw achter de piano.
“Ze snapt niet wat de waarde van kunst is,” zegt Kitty. “Wat moet je daar nou van denken?”
“Jammer voor haar!” zegt de vrouw.
“Zo is het precies,” zegt Kitty.
“Wij zijn een beetje hetzelfde,” zegt de vrouw.
“We hebben gelijke zielen,” zegt Kitty.
“O ja?” zegt de vrouw en ze gluurt in Kitty’s decolleté. “Dat vind ik te ingewikkeld.”