Kitty geeft de vrouw een hand. Ze kijkt er dromerig naar.
“Oh, die is van jou,” zegt ze dan, “kijk: 1,2,3,4,5,6,7” telt ze de vingers.
“Jullie moeten niet zo gek doen!” roept een vrouw aan de andere kant van de kamer.
“Zal ik deze bal eens tegen je hoofd gooien?” roept Kitty naar de vrouw.
“Dat moet je zelf weten!” roept de vrouw.
Kitty gooit met een slappe worp en de bal belandt aan de voeten van de vrouw. Ze pakt de bal en gooit die over Kitty heen naar de andere kant van de kamer.
“Je hebt ‘m van de planeet af gegooid,” zegt Kitty verbaasd, “hij is nergens te bekennen!”
De vrouw moet hard lachen. Een andere vrouw ziet de bal en brengt die naar de vrouw. Ze stopt die lachend in de zak van haar vest.
Een andere vrouw rommelt in haar tas.
“Ik was die kwijt en nu is al mijn geld weg,” zegt ze.
“Maar je krijgt je pensioen toch nog op de bank?” vraagt Kitty.
“Nee, daar heb ik de leeftijd nog niet voor,” zegt de vrouw. “Ik moet nu gaan werken.”
“Nee hoor,” zegt een andere vrouw, “je bent al tachtig.”
De vrouw gelooft het niet. Ze pakt het konijn.
“Hij heeft een ooglapje,” zegt ze en schuift de clownsneus van het konijn voor één van zijn ogen.
“Het is een piraat,” zegt Kitty.
“Die bestaan niet meer,” zegt de vrouw.
“Oh jawel hoor,” zegt een andere vrouw. “Ik had er één een tijdje terug en ik zei: ik geef je een schop! Daarna was die heel aardig. Maar ik ben ook de baas!”
“Zou je die andere vrouw dan kunnen vragen of ik de bal terug mag?” vraagt Kitty aan de vrouw.
De andere vrouw zegt: “nee, je krijgt die niet! O nee toch wel. Ik hoef ‘m niet.”
Ze geeft Kitty de bal en ook nog een koekje.