Lief

“Dag Piet!” roept een vrouw als zoon Jan vertrekt. Kitty geeft haar het knuffelkonijn.
“Ach wat lief!” roept de vrouw keer op keer.
“Ja, en hij heet Jan”, zegt Kitty.
“Dag zussie!” laat de vrouw het konijn tegen de zuster roepen.
“Kan hij praten?” vraagt Kitty.
“Ja, hij is al één jaar”.
“Heb je gezien hoe mooi Jan’s ogen zijn?” vraagt Kitty.
“Ja grote ogen, net als zijn vader”, antwoordt de vrouw.
De vrouw zingt mee met het lied ‘twee ogen zo blauw’, dat heeft ze vroeger geleerd.
Een andere vrouw vertelt: “ik ben blij dat ik hier ben want soms weet ik het allemaal niet meer”.
Kitty vraagt of ze ook wil zingen. Het is een vrouw die graag psalmen zingt.
“Nee, dat mag niet. Het is hier net de gevangenis. Ik heb het aan mijn moeder verteld en die vind het helemaal niet leuk”.
“Wat kom je hier doen?” vraagt de vrouw.
“Ik kom je in je nek kriebelen”, antwoordt Kitty.
“Ach vooruit maar”, zegt de vrouw, “dat is goed”.