Met liefde

Impressie van een bezoek van contactclown Kitty aan ouderen met dementie in een verpleeghuis.
“Zit je lekker?” vraagt de vrouw als Kitty naast haar op de grond zit.
“Nee niet echt,” zegt Kitty. “Maar we zijn al oud en dan moeten we ons ook als oud gedragen. Wat doe je als je oud bent?”
“Zitten en zeuren,” zegt de vrouw.
“Dat zitten had ik dus goed! Dat zeuren gaan we doen met een liedje.” Kitty zingt met de vrouw ‘o was ik maar bij moeder thuis gebleven’.
“Hou je nog van me?” vraagt de vrouw.
“Heel veel,” zegt Kitty en geeft de vrouw een knuffel.
Een andere vrouw kraait vrolijk als Kitty langzaam op haar af komt. Kitty zingt een liedje en de vrouw kijkt blij. Dan is haar aandacht weer bij de pap die ze eet.
Kitty loopt even naar een andere vrouw.
“Heb je kusjes voor me?” vraagt ze.
Na vijf kusjes zegt ze: “dat is goed zo.” En ze geeft Kitty nog twee kusjes.
De etende vrouw is haar lepel kwijt en steekt haar hand in de pap. Kitty haalt een doekje en veegt langzaam vinger voor vinger de pap eraf. De vrouw kijkt belangstellend toe en kijkt Kitty dan glimlachend aan.
“Zo gaat het goed,” zegt de man die een eindje verderop aan een tafeltje zit.
“Beter hè? Hoe zie je dat, ben je een dokter?” vraagt Kitty.
“Nee, zoiets niet,” zegt de man.
“Ben je Elvis Presley?” probeert Kitty.
De man denkt na. “Toch zoiets,” zegt hij dan. “Ik ben zó oud, al zevenennegentig.”
“Maar Elvis Presley is een geest,” zegt Kitty.
“Dat ben ik nog niet,” zegt de man. “Mijn vrouw moet dan meegaan.”
“Dan hoef je niet bang te zijn als je samen gaat,” zegt Kitty.
“Nee dat is heel mooi,” zegt de man. “En wat jij hebt gedaan is ook mooi.”