Neuzen

Impressie van een bezoek van contactclown Kitty aan ouderen met dementie in een verpleeghuis.
Op de gang loopt een man naar Kitty toe.
“Mooie feestneus,” zegt de man.
“Dank je,” zegt Kitty. “Door die rode kleur kun je me makkelijk vinden.”
“Hebben andere vrouwen dan een andere kleur?” vraagt de man.
“Meestal blauw,” zegt Kitty. “Waar is jouw feestneus?”
“Die heb ik niet op want het is geen feest,” zegt de man.
“Wordt het nog feest dan?” vraagt Kitty.
De man denkt even na. “Het kan nog veranderen,” zegt hij.
In de kamer lopen Kitty en een vrouw naar elkaar toe. Dan staan ze neus tegen neus. De vrouw slaat haar armen om Kitty heen en geeft een kus.
“Mooie neus,” zegt ze.
Ze zoekt iets en trekt haar broekzakken binnenstebuiten. Kitty vindt haar zakdoek in het zakje van haar vest.
“Ik wil niet zo’n neus,” zegt de vrouw. Kitty poetst voorzichtig met de zakdoek over de neus van de vrouw. En dan over haar wangen, kin en voorhoofd.
“Is het weg?” vraagt Kitty.
“Achter ook,” zegt de vrouw.
“O, heb je een voorneus èn een achterneus?” vraagt Kitty.
“Ik heb er wel drie,” zegt de vrouw.
Kitty gaat achter de vrouw staan en wrijft haar over haar rug.
“Woe-hoei!” roept de vrouw. “Ja, daar!”
“We gaan nu door in polonaise,” zegt Kitty.
De vrouw grijpt de dichtstbijzijnde zuster en zingend lopen ze in polonaise door de kamer. Een vrouw in een rolstoel kijkt lachend toe en knipoogt.