Onschuldig

Impressie van een bezoek van contactclown Kitty aan ouderen met dementie in een verpleeghuis.
“Ik snap niet hoe ik hier ben gekomen,” zegt de vrouw. “Wie heeft dit huis voor mij gekocht? Ben ik zó stom?”
“Ik begrijp het ook niet,” zegt Kitty. “Dus je bent niet de enige.”
“Je bent oud!” roept een buurvrouw fel. “Weet je niet hoe dat moet?”
“Ik lijk wel een kind…” zegt de vrouw.
“Ik ook, met die neus,” zegt Kitty.
“Dat heb ik nog niet gezien,” zegt de vrouw. “Laat me eens kijken.”
De vrouw bekijkt Kitty’s neus kritisch.
“Leuk,” zegt ze. “Heel onschuldig.”
“En verder zing ik liedjes van vroeger,” zegt Kitty en speelt een liedje voor de vrouw.
“Enig, ik vind het énig!” zegt de vrouw. “En dat je die jurk aan hebt… overdag!”
“Die draag ik de hele dag,” zegt Kitty.
“Je mag hier ook slapen,” zegt de vrouw. “Ik vraag wel of er een bed voor je is. Hier zijn zulke leuke mensen!”
Aan tafel zit een vrouw voor zich uit te staren. Kitty zakt op haar hurken bij haar. Dan kijkt ze Kitty aan en glimlacht.
“Lief meisje,” zegt de vrouw.
Kitty pakt haar hand vast. De vrouw bekijkt de hand.
“Mooi soepel handje,” zegt ze. “Gister in het hemeltje was er ook één. Die ging de andere kant uit. Over een weggetje. Zo’n kleine grijze. Kijk: daar gaat ‘ie, achter het karretje,” zegt ze en wijst naar een vrouw met een rollator.
“Ik zie het,” zegt Kitty. “En weg is ‘ie weer!”
De vrouw kijkt Kitty aan en glimlacht weer.
“Jij hebt ook een mooi karretje, lief meisje,” zegt ze.
Kitty geeft de vrouw een knuffel.
“O!” zegt de vrouw. “Dát is lekker!”