Opfleuren

Impressie van een bezoek van contactclown Kitty aan ouderen met dementie in een verpleeghuis.
“Dag meneer,” zegt de man en hij geeft Kitty een hand. “Ik ben achter.”
“Dan ben ik vóór,” zegt Kitty en draait zich om.
De man legt een hand op Kitty’s schouder. Samen lopen ze de kamer uit terwijl ze een carnavalsliedje zingen. Op de gang komen ze een vrouw tegen.
“Ben je daar weer!” zegt ze. “Vorig jaar was je hier ook.”
“Wat knap! Dat heb je goed gezien,” zegt Kitty.
“Wat een vleierij,” zegt de vrouw. “Jij komt voor ons zingen.”
In de woonkamer gaat Kitty bij de groep zitten.
“Wat ben je mooi,” zegt de vrouw tegenover Kitty. “Volgens mij ben je ook lief. En je hebt een mooie jurk. Die heb ik in het groen.”
De man wil ook wat vertellen. Hij trekt een streng gezicht en zegt: “Bob Bob Bob Bob.”
“Wat een boos baasje,” zegt Kitty tegen de man.
“Die zegt: jij zwaait af en jij zwaait af en jij zwaait af,” zegt de man.
“Daar komt niks van terecht,” zegt Kitty.
“Het is regelen met regels om te regelen,” zegt de man.
“Gelukkig zitten wij hier in onze vrije tijd,” zegt Kitty.
De man lacht en knikt opgelucht.
Een andere vrouw zingt een Maleis liedje voor Kitty. Kitty danst voor haar. De vrouw schiet in de lach.
“Dit was toch best goed?” vraagt Kitty.
“Ja mooi. Goed,” zegt de vrouw en staat op.
Ze zingt het liedje opnieuw en danst samen met Kitty. Na het dansje geeft Kitty haar een handkus.
“Oh!” zegt ze met grote ogen. “Dankjewel!”