De man is vandaag negentig geworden en Kitty zingt ‘lang zal die leven’ voor hem. De man zingt vrolijk mee. Hij begint al voor het liedje uit is ‘hoera! hoera! hoera!’ te roepen. Hij vindt dat stukje het leukst, want de volgende keren doet de man dit weer en lacht vervolgens blij.
Dan is het tijd voor een spelletje. Kitty wil de bal naar de jarige man gooien.
“Nee nee nee nee nee!” roept hij.
“Rollen dan maar?” vraagt Kitty.
“Ja ja ja ja ja!” roept de man nu.
Na een poosje heeft hij hier genoeg van en wil nog even zijn liedje zingen. Een vrouw die op bed ligt, zingt nu ook mee.
Er komt een man aanlopen en hij blijft staan bij het bed.
“Ik heb deze vrouw geleerd om naar deze kamer te lopen”, zegt de man tegen Kitty, “en ze heeft dezelfde badjas als mijn vrouw. Een roze.”
De vrouw slaapt intussen weer. Kitty gaat met de man bij een andere man zitten. De mannen kijken elkaar blij aan.
“Hoewel ik een echte Twentenaar ben”, zegt de andere man, “heeft hij mij alles over Twente geleerd. Deze man weet alles”, zegt hij vol bewondering.
De man die alles weet zegt: “overal ben ik geweest. Brussel, Amerika, en Twente.”
Kitty speelt een oud liedje en de andere man kent het en zingt mee.
“Wat goed dat je dit lied kent!” zegt Kitty tegen hem, “dat is dan weer iets wat jij weet.”
“Dat heb ik thuis geleerd”, zegt de man.
“Griekenland, daar ben ik ook geweest”, zegt de man die alles weet.
“Met wat studenten heb ik daar een tunnel gemaakt om de ‘stelling van Pythagoras’ op te graven.”
“Is het gelukt?” vraagt Kitty.
“Nee”, zegt de man die alles weet, “die was veel te oud.”