Oud zijn

Impressie van een bezoek van contactclown Kitty aan ouderen met dementie in een verpleeghuis.
“Mag ik bij je komen?” vraagt Kitty aan de vrouw die altijd op haar eigen kamer zit.
“Maar wat ga je dan doen?” vraagt ze met enige argwaan.
Kitty loopt naar de vrouwen kijkt haar aan.
“Ik ga even kijken hoe je eruit ziet,” zegt Kitty.
De vrouw lacht. “Nou?”
“Mooi!” zegt Kitty. “Wat zie je er mooi uit.”
“Maar ik ben oud,” zegt de vrouw. “Over de negentig.”
“Hoe is dat, oud zijn?” vraagt Kitty.
“Goed,” zegt de vrouw. “Het is wel anders. Je hebt minder plaats. En minder plaatsen waar je moet zijn. En dit is leuk,” zegt ze wijzend op de tv waarop Sesamstraat te zien is: “je ziet het niet, maar dat zijn echte kinderen.”
“Ik ben blij dat ik heb gezien dat het goed met je gaat,” zegt Kitty.
“Ja, ik ben gezond en koppie koppie,” zegt de vrouw.
Kitty gaat in de woonkamer naast een vrouw zitten.
“Wie ben jij?” vraagt de vrouw.
“Ken je me niet meer?” vraagt Kitty en stelt zich voor.
“Weet je ook wie ik ben?” vraagt de vrouw.
Kitty noemt haar naam.
“Knap hoor,” zegt de vrouw. Ze kijkt Kitty indringend aan. “Je hebt mooie blauwe ogen,” zegt ze dan.
“Dat zei je vorige week ook tegen mij,” zegt Kitty.
“Dat heb ik nog nooit gezegd,” zegt de vrouw. “Gaan we zingen?”
“Zie je wel! Dat deden we óók vorige week,” zegt Kitty.
“Ja,” zegt de vrouw. “Ik ken je toch! En zal ik je een leuk verhaaltje vertellen?”
“Ja leuk!” zegt Kitty.
“Een theepot,” zegt de vrouw. “Weet je wat dat is?”
“Ja die heb ik gezien,” zegt Kitty. “Deze hier op de tafel?”
Op de pot staan de namen van kruiden.
“Ja,” zegt de vrouw en leest: “pepermunt, madelief, wikke. Wikke! Weg ermee! Daar kun je niks mee!”
“Je kunt er met je schoen op slaan,” zegt Kitty.
De vrouw lacht. “Ja dat kunnen we doen!”