“Dit is mijn man,” zegt de vrouw. “Hij woont hier niet.”
“Wat modern,” zegt Kitty, “zo’n relatie waarbij je apart woont.”
De vrouw schatert.
“Waarom wonen jullie niet samen?” vraagt Kitty.
“Dat heeft zijn tijd nodig,” zegt de vrouw. “Hij woont bij zijn moeder, we zijn nog niet getrouwd.”
Een man strijkt zorgvuldig met zijn handen de kreukels uit een doek. Kitty helpt mee met het gladstrijken. De man pakt Kitty’s hand en bestudeert deze alsof hij zoiets nooit eerder heeft gezien. Dan pakt hij Kitty’s ukelele van de tafel.
“Zal ik voor je spelen?” vraagt Kitty.
Zachtjes knikt de man. En Kitty zingt een liedje voor hem. Zijn vrouw zingt mee.
De man schuift naar achteren in zijn rolstoel.
“Waar ga je naar toe?” vraagt zijn vrouw.
“Naar de stad,” fluistert hij.
“En wat wil je daar doen?” vraagt ze.
“Samen spelen,” fluistert de man.
“Hij heeft het goed naar zijn zin met je,” zegt de vrouw tegen Kitty.
De man zoekt in zijn broekzakken.
“Zoek je naar je portemonnee?” vraagt Kitty. Mij hoef je geen fooien te geven hoor!”
“Waar is mijn portemonnee?” roept een vrouw.
“Hier op de tafel,” zegt een andere vrouw.
“Nee, dat is een kopje thee,” zegt de vrouw.