Piet of niet

Kitty gaat naast de vrouw op de bank zitten, aan de kant waar het eigenlijk net niet past.
De vrouw lacht en vraagt: “ken je mij”?
“Ik ben op je verjaardag geweest,” zegt Kitty. “En nu zoek ik Piet.”
De man op de stoel die wel of niet Piet heeft zegt: “die ken ik! Hij heeft dezelfde broek als ik. Of bedoel je zwarte Piet? Ik zet vanavond mijn schoen!”
“Nee groene Piet,” zegt Kitty. “Die zorgt voor een beter milieu.”
“Die ken ik ook,” zegt de man. “Ze hebben hem een bezem gegeven en nu veegt hij de boel schoon. Maar als we zingen komt zwarte Piet eerder,” zegt hij en zingt Sinterklaas kapoentje.
Kitty en de vrouw zingen vrolijk mee.
“Nu weet ik wie jij bent!” zegt Kitty. “Ik hoor het aan je lage stem: jij bent Sinterklaas!”
“Die stem heb ik omdat ik heel oud ben,” zegt de man.
“Inderdaad,” zegt Kitty, “wel vijfhonderd jaar.”
“Zullen we hem in een museum zetten en kaartje verkopen aan iedereen die hem wil zien?” vraagt Kitty aan de vrouw.
“Dan worden we rijk,” zegt ze.
“Ja iedereen wil dat natuurlijk zien,” zegt de man. “Maar ik kan het zelf níet zien.”
“Mag ik wel vast wat bij je bestellen?” vraagt Kitty. “Ik ga vanavond tien schoenen zetten.”
“O, dat kan ik niet onthouden,” zegt de man. “Ik word steeds ouder maar mijn vergeetachtigheid wordt steeds groter…”