“Wat een mooie neus!… maar niet heus”, zegt een vrouw.
“Belachelijk!” roept ze en doet de handen voor haar gezicht.
“Ik zie je niet hoor!” zegt ze.
Kitty verstopt zich achter de vitrage en roept: “ik ben weg hoor!”
Kitty gluurt over het randje van de vitrage naar de vrouw.
“Mooie neus… maar niet heus”, zegt ze lachend. Kitty gaat bij haar zitten, pakt de bellenblaas en zegt: “nu is het feest”. Er zweeft een massa bellen over de tafel.
“Prachtig!” zegt de vrouw.
Voor een vrouw die op bed ligt, zingt Kitty een paar liedjes. Af en toe gaan haar ogen even open. Bij ‘Twee ogen zo blauw’ bewegen haar lippen mee.
Kitty kijkt in het tijdschrift over het koningshuis van een man in de woonkamer.
“Wie zijn dit?” vraagt Kitty.
“Die hier is mijn neef en dat is mijn tante”, antwoordt hij.
“Wonen ze op een mooi kasteel?” vraagt Kitty.
“Prachtig!” roept de man.
Zijn dochter maakt een foto.
“We komen in de krant”, zegt de man.
“Oei, ik weet niet of ik in de krant durf”, zegt Kitty.
“Het is niet eng”, zegt de man, “de krant doet niks”.