Protest

De vrouw kijkt Kitty wantrouwend aan.
“Hier moet je niet zijn hoor,” zegt ze.
“O! Ik ben op zoek naar tante A,” zegt Kitty en loopt naar het raam. “Loopt ze hier misschien buiten?”
“Het kan nog koud zijn buiten,” zegt de vrouw. “Dan zit ze gewoon op haar stoel.”
“Waar jij bovenop zit?” vraagt Kitty.
De vrouw lacht. “Ík ben tante A! Woon je hier?”
“Ja ik ben van huis weggelopen,” zegt Kitty. “Nu woon ik hier.”
“Sommige mensen wonen ver weg,” zegt de vrouw. “Maar hier worden mensen opgevangen. En ik heb veel kindertjes gekend. Ik was onderwijzeres.”
“Komen alle kinderen bij jou in de klas?” vraagt Kitty.
“Niet tegelijk,” zegt de vrouw. “En Nederland bestaat uit stukjes. De kinderen gaan in hun eigen stukje naar school. Jij gaat toch ook naar school?”
“Jazeker, ik ga naar de muziekschool,” zegt Kitty en speelt een liedje voor de vrouw.
“Mensen die kinderen hebben wéten wat mag en wat niet mag,” zegt de vrouw.
Ze knijpt Kitty in de neus en roept “Toetoet! En dàt mag niet,” zegt ze.
“O lieverd,” zegt de vrouw als ze zich herinnert wie Kitty is. Ze wrijft haar neus tegen de clownsneus.
“Vertel me eens, wat doe je vandaag?” vraagt ze.
“Ik heb een afspraak bij de directeur,” zegt Kitty. “Dan word ik ontslagen.”
“Nou dan ga ik daar protesteren,” zegt de vrouw. “Met een spandoek,”
“Om me te redden? Wat lief!” zegt Kitty.
“Zo lief ben ik niet,” zegt de vrouw.
“Daar wil ík tegen protesteren!” zegt Kitty.
“Ach lieverd,” zegt de vrouw. “Je moet gauw weer komen.”