Rijden

In een rap tempo wordt de vrouw in de rolstoel naar de tafel gereden.
“Wat een snelle wagen heb je,” zegt Kitty, “ging je niet over de kop?”
“Nee,” lacht de vrouw.
“En op de kermis, ga je dan over de kop in een wagentje?”
“Ja, dat deed ik wel,” zegt de vrouw. “Wat gaan wij nu doen op de kermis?”
“Wij kunnen rare prijsjes winnen,” zegt Kitty en legt wat ballen op tafel.
De vrouw pakt de ballen. “Wij kregen op de kermis alleen leuke prijsjes,” zegt ze lachend.
Een andere vrouw wordt de kamer ingereden.
“Wat moet ik hier!” roept ze huilend.
Kitty pakt haar handen. “Kom maar, je zit hier bij die andere mensen.”
“Maar die zeggen niks!” roept ze wanhopig.
“Maar toch zien ze je en ze kennen je ook allemaal. En we zijn allemaal blij dat je weer hier bent,” zegt Kitty. “Zal ik je een knuffel geven?”
“Nee,” zegt de vrouw, “dat mag alleen mijn man.” Ze zucht diep.
“Zit je lekker lieverd?” vraagt Kitty.
“Ja hoor,” zegt de vrouw, “dat is goed lieverd.”
Nog een vrouw in rolstoel wordt aldoor verplaatst door een medebewoner.
“Hop! daar ga je weer,” zegt Kitty. “Waar nu naar toe?”
“Ik ga naar mijn ouders,” zegt de vrouw.
Kitty zingt ‘oh, was ik maar bij moeder thuis gebleven’ met de vrouw.
“Dat was mooi,” zegt de vrouw.
“Het was goed maar niet perfect,” zegt Kitty.
“Oh maar dat móet ook niet,” zegt de vrouw, “zo is het juist mooi.”