Samenzang

“O wat mooi!” roept de dove vrouw en Kitty maakt een buiging.
“Als er een man komt, ga je je mooi opmaken, strikkie op en een móóie dikke neus,” zegt ze.
Kitty kijkt om zich heen en er is geen man te bekennen.
“Mijn moeder is ziek,” zegt de vrouw. Kitty geeft de vrouw haar hand.
De vrouw begint opeens te zingen en klapt daarbij de maat op Kitty’s hand.
Na een paar liedjes samen zingen, zegt de vrouw: “mijn moeder ligt op bed. Ze wordt niet meer beter. En dan kan ze me geen kusjes meer geven.”
Kitty tuit haar mond en komt heel dichtbij.
“Ga jíj me nou kusjes geven?” vraagt de vrouw verbaasd.
Kitty geeft de vrouw een boel kusjes op beide wangen.
“Ja,” zegt de vrouw met een glimlach. “Dat is mooi.”
Op de bank zit een man. “Heb je zin om op de piano te spelen?” vraagt Kitty.
“Dat mag niet van de anderen,” zegt de man terwijl hij met zijn vingers wiebelt.
“Dan maken we hier muziek,” zegt Kitty.
“Maken jullie hier muziek?” vraagt de man.
“Wij en jullie samen,” zegt Kitty. “En dat doen we voor de andere mensen die hier zijn.”
“O god, misschien kan dat,” zegt de man.
Kitty zet een lied in. De man valt in en zingt de sopraanpartij. Daarna spelen ze het lied opnieuw met variaties in de melodie.
“Tsjonge,” zegt Kitty, “dit gaat fantastisch!”
Een bewoonster begint aarzelend te klappen. Kitty en de man gaan zelf maar klappen.
“Ik denk dat het publiek niet snapt hoe fantástisch we dit gespeeld hebben,” zegt Kitty.
“Dat zou je denken,” zegt de man.
“Het was gewoon apárt,” zegt Kitty.
De bewoonster barst in lachen uit: “haha! Apart! Haha!”
Kitty en de man kijken elkaar aan.
De man denkt na en zegt dan: “we doen het de volgende keer als mijn vrouw er bij is!”