Snappen

De vrouw wenkt Kitty en wijst naar de gang.
“Ik ben daar,” zegt ze.
Kitty loopt achter de vrouw aan naar haar kamer. Ze staat bij het raam.
“Kijk,” zegt ze, “wat ik niet snap, dáár staat een mooi huis, en dan staat daar zo’n gewone. Ik heb het er met de directrice over gehad maar die wil dat, dat het verschillend is.”
“En daar,” wijst Kitty naar een veldje dat nog niet bebouwd is, “kunnen de kinderen daar voetballen?”
“Dat snap ik ook niet,” zegt de vrouw, “daar komt steeds minder.”
De man in de woonkamer wordt wakker en ziet Kitty.
“Muziek!” zegt hij en Kitty speelt een liedje voor hem. Hij sluit zijn ogen.
Als het liedje afgelopen is, tikt de man op Kitty’s neus.
“Mooie wimpers,” zegt hij.
Kitty geeft de man een bal. Hij pakt hem aan en juicht!
Dan geeft hij de bal weer terug: “die mag jij,” zegt de man. Hij rommelt in zijn broekzak en haalt daar een peer uit die hij triomfantelijk in de lucht steekt. Vervolgens schuift hij een bloempot opzij en vind daar zijn thee van die ochtend. Hij neemt een slok.
“Bah wat smerig!” roept de man.
Samen met een vrouw zingt Kitty nog een liedje.
“Dat deed je mooi,” zegt Kitty. “Als je dat op tv zou doen zou iedereen voor je klappen.”
“Dat doe ik niet,” zegt de vrouw.
“Waarom niet?” vraagt Kitty.
“Dan is er niemand meer om voor jou te klappen,” zegt de vrouw.