Toveren

“Heb je de nieuwe man gezien?” vraagt Kitty aan de vrouw.
“Is die nieuw?” vraagt de vrouw. “Er was er al eerder eentje, een ventje. Hij zei: ik weet niet hoe het moet! Maar help jij mij, dan help ik jou.”
“Dat doe jij dan wel, hè?” vraagt Kitty.
“Iedereen mag erbij,” zegt de vrouw. “Laatst viel er één uit de lucht naar beneden, bijna op mijn buik! ‘Wat kom je hier doen?’ vroeg ik. Alle kunstgebitten liggen in de gootsteen.”
“Is dat echt gebeurd?” vraagt Kitty.
“Ha ha!” zegt de vrouw, “dit was een grapje.”
Samen met de vrouw zingt Kitty voor de nieuwe bewoner een welkomstlied. Die voelt zich direct op z’n gemak.
“Heb je je voor míj zo mooi verkleed?” vraagt de nieuwe bewoner.
“Ik ben net als jij erg deftig,” zegt Kitty.
“Het had niet gehoeven,” zegt de nieuwe bewoner, “maar het is wel mooi.”
Kitty maakt nog een praatje met een Meester in de rechten.
“Ik versta helemaal niks van al dat Latijn van je, meester!” zegt Kitty.
De man zegt: “Luctor et Emergis.”
“En dan verander je me ook nog in een kikker met toverspreuken,” zegt Kitty verontwaardigd.
“In een aap,” zegt de man.
“Luctor en Emergis waren toch de apen van Romulus en Remus die hun vader verdronken en toen met hun moeder trouwden?” vraagt Kitty aan de Meester.
“Je haalt nu twintig dingen door elkaar,” zegt de man streng en vuurt nog een toverspreuk op Kitty af.