Vertrouwen

De vrouw zegt telkens ‘lalala’ maar kijkt niet blij.
“Rustig maar,” zegt Kitty. “Ik ga je even over je schouders wrijven.”
De vrouw blijft ondertussen ‘lalala’ herhalen. Na verloop van tijd met iets meer melodie.
Kitty stapt achteruit om haar aan te kijken en zegt: “nu krijg je een knuffel.”
Langzaam komt Kitty dichterbij en omhelst de vrouw. De vrouw kijkt Kitty glimlachend in de ogen.
In de gang rijdt een man vooruit en achteruit in zijn rolstoel. Kitty gaat op afstand tegenover de man staan. Wanneer hij op haar af komt loopt Kitty naar achteren. Als hij achteruit gaat, loopt Kitty naar hem toe.
“Naar voren,” zegt de man.
De man houdt Kitty in de gaten en wisselt steeds abrupter van richting, om Kitty van de wijs te brengen.
“Niet bang zijn,” zegt de man dan.
Kitty gooit een balletje naar de man. Als hij de bal te pakken heeft gooit hij die terug en gaat er vandoor.
Er loopt een bont geklede vrouw naar Kitty toe. Ze kijkt wantrouwend.
“Ik ken je!” zegt Kitty tegen haar als ze tegenover elkaar staan. “Laten we elkaar begroeten.”
Kitty en de vrouw geven elkaar een hand. “Aangenaam,” zeggen Kitty en de vrouw als voorname dames. Daar moet de vrouw om lachen.
“Hoe maakt u het?” vraagt Kitty.
“Goed,” zegt de vrouw. “Elke dag meer plassen, plassen plassen.”
“Wat ben je mooi,” zegt de vrouw.
“En jij bent óók zo mooi,” zegt Kitty. “Je draagt alle kleuren van de regenboog!”
De vrouw trekt een verbaasd gezicht.
“Maar dat is gewoon,” zegt ze.