Kitty kijkt de vrouw verwachtingsvol aan en drukt op de eerste in een rij lichtknoppen. Er gebeurt niets! De vrouw kijkt ernstig en schudt haar hoofd. Bij de volgende knoppen gebeurt er ook niks. Dan de laatste. Kitty drukt en doet de handen over haar oren.
Opeens gaat het licht aan en tegelijk komen er drie bewoners, geduwd door vrijwilligers, de kamer in. Kitty kijkt de vrouw verbaast aan en wijst naar de lichtknop. De vrouw lacht en knikt enthousiast.
“Daar zijn we weer” zegt een vrouw die de kamer in geduwd wordt.
“Waar ben je geweest?” vraagt Kitty.
“Buiten. Ik ben zó moe, want er waren alleen mannen mee. Ik had geen zin om mee te gaan, maar ik wilde die vrijwilliger niet teleurstellen”.
Een andere vrouw zit aan tafel. Kitty kriebelt haar met de poederkwast. Opeens balt de vrouw haar vuist. In slow motion haalt ze uit naar Kitty en maakt een explosie- geluid.
“Ooooh!” roept Kitty, en de vrouw schatert het uit.
“Ik heb het zó koud”, zegt ze, “proef maar”.
Kitty schuift tegen haar aan en geeft een knuffel. De vrouw giert van het lachen.
“Nu is het niet meer te warm”, zegt ze.
Kitty gluurt tussen de bloemen door naar de vrouw tegenover haar aan tafel. De vrouw ziet het en kijkt Kitty aan.
“Wat ben je een lieverd”, zegt de vrouw.