Vrouwen

“Waar blijft de muziek nou?” vraagt de man.
“Die komt er aan,” zegt Kitty.
“Ja, eerst moet je mijn vrouw zien,” zegt de man. “Die heb jij nog nooit gezien.”
“Ik denk dat ik haar wel ontmoet heb,” zegt Kitty. “Of heb je nog meer vrouwen?”
“Ik heb er wel tien,” zegt de man. “Dit is de liefste. En nu gaan we zingen.”
Kitty zingt samen met de man en zijn echtgenote.
“Dat ging goed,” zegt Kitty. “Dan zingen we er de volgende keer twee.”
Met een vrouw kriebelt Kitty op de schouders van een andere vrouw.
“We kriebelen elk een schouder,” zegt Kitty. “Vrouwen kunnen goed kriebelen.”
De vrouwen moeten allebei hard lachen.
“Ja maar mannen kunnen dat ècht niet zo goed,” zegt Kitty.
“Bij mannen wordt het krabbelen,” zegt de kriebelende vrouw. “Mijn man zei als hij thuis kwam: ‘hou je poten thuis’.”
“Hou je poten thuis,” herhaald de vrouw die gekriebeld wordt. “Dat zeg je toch niet. Maar déze mevrouw,” zegt ze wijzend op zichzelf, “hóúdt niet van kriebelen.”
Kitty en de andere vrouw stoppen abrupt.
“Dan kriebelen wij elkaar,” zegt Kitty.
De vrouw begint te grommen.
“Of toch maar niet,” zegt Kitty. “Straks eet je me op. Dan maar een liedje.”
“Een kleintje dan,” zegt de vrouw.
Bij het afscheid geeft Kitty de vrouw een knuffel. De vrouw geeft Kitty haar koekje.
“Dag lieverd!” zegt ze.